یکشنبه 88 بهمن 11 , ساعت 10:16 عصر
وقتی
دل از نبود تو دلگیر می شود
بی طاقت از زمین و زمان سیر می شود
زل
می زنم به شیشه ی ساعت بدون پلک
انگار پای عقربه زنجیر می شود
اشکم
به روی نامه و پاکت نمی چکد
گویی کویر دیده و تبخیر می شود
در
لابه لای لرزش حیران سایه ها
بد جور رنگ فاصله تفسیر می شود
من
اشک می شوم و تو هم آه می شوی
با اشک و آه خانه نفس گیر می شود
در
عصر پول و صنعت پر ادعای شهر
ابراز عشق باعث تحقیر می شود
در
امتداد جاده ی بی رحم زندگی
عاشق کشی چو درد فراگیر می شود
ای
بی خبر- از این شب پر التهاب من
وقتی که مرگ یک شبه تدبیر می شود
من
می روم و زیر لحد خاک می خورم
بی شک برای بوسه کمی دیر می شود
سید
مهدی نژادهاشمی ( م-شوریده )
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |